strona: 1, 2, 3, 4, 5

L.Ann

Fałszerstwo pieniędzy

Na początek może parę słówek o naszym banku emisyjnym:
Zasady jego funkcjonowania i kompetencje określa ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz.U. z dn.21.11.1997 r.)

NBP jest bankiem centralnym Rzeczypospolitej Polskiej. Poza innymi zadaniami i celami, dla których został utworzony przysługuje mu wyłączne prawo emitowania znaków pieniężnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Jego organami są: Prezes NBP, Rada Polityki Pieniężnej i Zarząd NBP.
NBP wykonuje zadania przez Centralę i inne jednostki organizacyjne.

Emisja znaków pieniężnych

Art. 31. Znakami pieniężnymi Rzeczypospolitej Polskiej są banknoty i monety opiewające na złote i grosze.
Art. 32. Znaki pieniężne emitowane przez NBP są prawnymi środkami płatniczymi na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 33. 1. Wzory i wartość nominalną banknotów oraz wzory, wartość nominalną, stop, próbę i masę monet oraz wielkość emisji znaków pieniężnych, jak również terminy wprowadzenia ich do obiegu ustala Prezes NBP w drodze zarządzenia.
2. Prezes NBP może wycofywać z obiegu określone znaki pieniężne. Po upływie terminu określonego przez Prezesa NBP znaki te przestają być prawnym środkiem płatniczym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i podlegają wymianie w wyznaczonych przez Prezesa NBP bankach.
Art. 34. 1. Znaki pieniężne, nie odpowiadające wskutek zużycia lub uszkodzenia warunkom ustalonym przez Prezesa NBP, przestają być prawnym środkiem płatniczym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i podlegają wymianie.
2. Prezes NBP określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady i tryb wymiany znaków pieniężnych, o których mowa w ust. 1.
Art. 35. 1. Fałszywe znaki pieniężne podlegają zatrzymaniu, bez prawa do zwrotu ich równowartości.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do fałszywych banknotów i monet opiewających na waluty obce.
3. Prezes NBP określa, w drodze zarządzenia, zasady i tryb postępowania przy zatrzymywaniu znaków pieniężnych (podejrzanych co do autentyczności) oraz postępowania z fałszywymi znakami pieniężnymi. Zarządzenie wymaga uzgodnienia z Ministrem Sprawiedliwości i Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Art. 36. NBP może prowadzić w kraju i za granicą sprzedaż monet, banknotów i numizmatów przeznaczonych na cele kolekcjonerskie oraz na inne cele, na warunkach i według zasad ustalonych przez Zarząd NBP w drodze uchwały.
Art. 37. NBP organizuje gospodarkę znakami pieniężnymi Rzeczypospolitej Polskiej.

Polecam tez ciekawy artykulik "Skąd się biorą banknoty? - parę zdań o PWPW"

Czy wiecie, że...

Socjologowie ustalili, że na każde dziesięć tysięcy ludzi mających dostęp do wysokiej jakości drukarek lub kolorowych kopiarek, dwa tysiące wykona i użyje pięciu banknotów, a następnie zaniecha tej działalności. Ludzi, którzy usiłowali oszukiwać używając kolorowych kopiarek lub drukarek sklasyfikowano następująco:

• Osoby hołdujące zasadzie: "spróbuję i zobaczę, co z tego wyjdzie";
• Osoby z problemami: narkomania, hazard, związki pozamałżeńskie, straty w interesach, konieczność zwrotu zdefraudowanych kwot, itp.;
• Osoby, które czują się oszukane i szukają sprawiedliwości;
• Osoby klasyfikowane jako rzeczywiści przestępcy, tj. fałszerze.

Czy ktoś z was zetknął się kiedyś ze sfałszowanym banknotem /bądź monetą? Ciekawe co wtedy zrobiliście?

Statystyka KGP wybrane przestępstwa przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierom wartościowym:

Jeśli ktoś ma ochotę bliżej zapoznać się ze strona przedmiotowa i podmiotową tych przestępstw odsyłam do bardzo sympatycznego komentarza do KK
Andrzej Wąsek "Kodeks Karny - część szczególna. Tom II, Komentarz", Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2004, seria Duże Komentarze Becka /strony 1394-1521/. POLECAM!
Aa szczęście przestępstwa z rozdziału XXXVII są stosunkowo rzadko zmieniane... właściwie od lat posłom brakuje fantazji w tym temacie /ufff.../ Ostatnia zmiana pochodzi z 1999 roku.

Przypominam art.310 KK jedna z niewielu juz niestety zbrodni w naszym kodeksie i art.312 KK!

(Pozwolę sobie to tak troszkę off-topic polecić książkę prof. B. Sygita "Zbrodnia jako kategoria przestępstwa"/2005/... profesor analizuje w niej ustawodawstwo karne państw europejskich /i nie tylko/ od zarania dziejów po czasy współczesne, wskazuje jakie czyny uznawano kiedyś za zbrodnie, jak to się zmieniało i jak jest teraz, dochodzi do ciekawych wniosków. Polecam!)

Art. 310. § 1. Kto podrabia albo przerabia polski albo obcy pieniądz, inny środek płatniczy albo dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce lub z pieniędzy, innego środka płatniczego albo z takiego dokumentu usuwa oznakę umorzenia,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25 lat pozbawienia wolności.
§ 2. Kto pieniądz, inny środek płatniczy lub dokument określony w § 1 puszcza w obieg albo go w takim celu przyjmuje, przechowuje, przewozi, przenosi, przesyła albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.
§ 4. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1 lub 2,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Art. 312. Kto puszcza w obieg podrobiony albo przerobiony pieniądz, inny środek płatniczy albo dokument określony w art. 310 § 1, który sam otrzymał jako prawdziwy,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

strona: 1, 2, 3, 4, 5